“Rainbow Baby” is het derde album van pianist/componiste Cathlene Pineda, het is tevens haar meest persoonlijke album , de neerslag van 4 jaar moederschap, zwangerschap, verlies en tenslotte liefde, een persoonlijk verhaal met een universeel thema. Pineda is een klassiek geschoolde pianiste die begon met piano spelen op 3 jarige leeftijd. “I started so Young, I don’t remember my life without the piano. It’s an integral part of who I am”. Ze was een perfectionist, dus ging ze naar The Mannes College of Music, een elite afdeling van The New School in N.Y.C. De school staat bekend om zijn rigoureuze klassieke training en veel afgestudeerden komen terecht in wereldberoemde orkesten, ensembles en opera theaters.

Na haar studie bracht Pineda veel tijd door met componeren en het luisteren naar muziek, ze kreeg ook privé lessen met name van de welbekende Fred Hersch. Wonend in New York had ze veel mogelijkheden om live jazz te horen, ze nam de muziek in zich op als een spons en voelde zich vooral aangetrokken door de meer avant-gardistische musici. Later vertrok ze naar CalArts in Zuid Californië om zichzelf nog meer te verbeteren, aan de hoge criteria van de school voldeed ze met gemak. Ze werd onderdeel van plaatselijke jazz scene en werkte met veel vooraanstaande jazz artiesten zoals Charlie Haden, Bobby Bradford, Ab Baars, Wadada Leo Smith, Mark Miller e.v.a. Haar eerste album “A Week’s Time” verscheen in 2014 en in 2016 verscheen “Passing : A California Suite”, beide albums werden gunstig ontvangen.

Rond die tijd werd haar eerste kind geboren, “I thought I could do it all, perform and raise my baby, but motherhood especially for a new mother, is pretty overwhelming, and I had to put my performance schedule on the backburner for a while”. Uiteindelijk ging ze weer optreden en na een paar jaar wilde zij en haar echtgenoot nog een baby, maar dit keer ging het niet zo als gepland. Ze was volledig van de kaart na twee miskramen, ze had een jong kind om voor te zorgen en lief te hebben en een echtgenoot die haar steunde, maar het eiste toch een zware emotionele tol. Toen ze voor de derde keer zwanger werd, was ze doodsbenauwd dat deze baby ook zou verliezen, maar gelukkig ging alles goed en werd de baby geboren in 2019.

Pineda was al begonnen aan “Rainbow Baby” na haar tweede miskraam en met frisse moed en welgemutst maakte ze het af na de geboorte van haar tweede baby. Via haar connecties wist ze een topteam samen te stellen die meewerkten aan het album : Kris Tiner op trompet, Tina Raymond op drums en David Tranchina op bas. De term “Rainbow Baby” verwijst naar een kind geboren vlak na het verlies van een vorige baby als gevolg van een miskraam of anderszins. Vreugde volgt na verwoesting, een regenboog na een donkere storm. Het album begint met”1Nine”dat verwijst naar de geboorte van Pineda’s dochter, haar rainbow baby, terwijl haar vader in het ziekenhuis lag en vocht tegen de gevolgen van een hartaanval. Het is dan ook een gedragen nummer geworden waarin vreugde en verdriet treffend worden neergezet door Pineda met donkere piano akkoorden en vooral het serene trompetspel van Tiner waarin de melancholie doorklinkt, dat betreft dan het eerste gedeelte van het nummer, daarna gaat het tempo omhoog met korte trompetloopjes, de barensweeën? De geschiedenis achter de nummers op dit album is wel degelijk belangrijk vandaar mijn lange introductie. Alle wendingen in de muziek zijn nu ook beter te begrijpen.

Het titelnummer begint met lieflijk pianospel ondersteunt door warme trompetklanken en sonoor basspel. Ook hier vindt er een catharsis plaats in de muziek, de sfeer verandert en het pianospel wordt meer free, daarna weer een ommekeer terug naar de zachtaardigheid van het begin met ijle noten uit de trompet, deze constante wisseling van het klankbeeld zorgt voor een boeiend luisterspel. Met “Milo” komen we na alle klankwisselingen in rustiger vaarwater, fraai gestileerde muziek waarin piano en trompet elkaar prima aanvullen en bas en drums zorgen voor voldoende tegenwicht. Verstilde momenten zijn er volop in “Wonder Weeks”. Als de spanning van de eerste nummers wat is weg geëbd, valt er nog genoeg te genieten van de twee suites “Wild Geese II en IV”en “Carriers I en II”, contemplatieve muziek met rustige tempi. In het finale nummer heerst er weer de nodige spanning door het minimal muziek patroon van Pineda op de piano waartegenover de trompet soleert, een fraaie afsluiter van een bijzonder album waarvan je absoluut meer geniet met kennis van de achtergronden.

Jan van Leersum.